Θεραπευτές

O Aaron T. Beck ήταν ο νεότερος από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1921 στο Rhode Island. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Brown το 1942 και ήταν ένας υποδειγματικός μαθητής, λαμβάνοντας επαίνους, όπως το βραβείο αριστείας William Gaston στη ρητορική και την υποτροφία Francis Wayland. Συνέχισε τις σπουδές του στην ιατρική σχολή Yale, όπου πήρε το πτυχίο της ιατρικής το 1946.

 Επαγγελματική ζωή

Παρ’ όλο που ο Beck πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, μελετώντας την ψυχανάλυση, τη δεκαετία του 1960 η έρευνα του απέκλινε σημαντικά από παραδοσιακές μεθόδους ψυχαναλυτικής, εστιάζοντας σε διαστρεβλωμένες σκέψεις που οδήγησαν σε προβληματικές συμπεριφορές. Ενώ εργαζόταν ως ψυχίατρος στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ο Beck προσπάθησε να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει τους πελάτες του με κατάθλιψη, να αντιληφθούν καλύτερα τα συναισθήματά τους.

Κατάλαβε ότι πολλοί από τους καταθλιπτικούς πελάτες του είχαν βιώσει επαναλαμβανόμενες αρνητικές σκέψεις και ότι όσο πίστευαν πως αυτές οι σκέψεις είναι αληθινές, θα συνέχιζαν να έχουν συμπτώματα κατάθλιψης. Θεώρησε ότι προκειμένου να αλλάξει τα συμπτώματα, πρέπει να αλλάξει την αλλοιωμένη σκέψη τους. Αυτή η ιδέα οδήγησε στην ανάπτυξη της Γνωσιακής Συμπεριφοριστικής Θεραπείας.

Ο Beck είναι ο κάτοχος του Lasker-DeBakey Clinical Medical Research Award για τη δημιουργία της Γνωστικής Θεραπείας. Επίσης είναι επίτιμος πρόεδρος της Ακαδημίας της Γνωστικής Θεραπείας και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Ο Beck πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και υποστήριξε την εφαρμογή της γνωστικής-συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας για τη θεραπεία της κατάθλιψης και άλλων προβλημάτων διάθεσης. Είναι ο Επίτιμος Πρόεδρος του Ινστιτούτου Beck για τη γνωστική θεραπεία και την έρευνα, και ο διευθυντής της μονάδας έρευνας ψυχοπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.

Βιβλία του Aaron Beck

• The Diagnosis and Management of Depression (1967)
  Depression: Causes and Treatment (1972)
  Cognitive Therapy and the Emotional Disorders (1975)
  Cognitive Therapy of Depression (with John Rush, Brian Shaw, & Gary Emery, 1979)
  Cognitive Therapy in Clinical Practice: An Illustrative Casebook (with Jan Scott & Mark Williams, 1989)
  The Integrative Power of Cognitive Therapy (with Brad Alfred, 1998)
  Prisoners of Hate: The Cognitive Basis of Anger, Hostility, and Violence (1999)
  Scientific Foundations of Cognitive Theory and Therapy of Depression (with David Clark, 1999)
  Cognitive Therapy of Personality Disorders (with Arthur Freeman, 2003)
  Cognitive Therapy with Inpatients: Developing A Cognitive Milieu (with Jesse Wright, Michael Thase, & John Ludgate, 2003)
  Cognitive Therapy With Chronic Pain Patients (with Carrie Winterowd & Daniel Gruener, 2003)
  Anxiety Disorders And Phobias: A Cognitive Perspective (with Gary Emergy & Ruth Greenberg, 2005)
  Schizophrenia: Cognitive Theory, Research, and Therapy (with Neil Rector, Neal Stolar, & Paul Grant, 2008)
  Cognitive Therapy of Anxiety Disorders: Science and Practice (with David Clark, 2010)

Ο Albert Bandura γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1925, στο μικρό χωριό Μουντάρ της Αλμπέρτα του Καναδά. Ήταν το μικρότερο παιδί και ο μόνος γιος μιας οικογένειας οχτώ μελών. Η πρώτη επαφή του Bandura με την ακαδημαϊκή ψυχολογία έγινε συμπτωματικά. Λόγω του ότι ως φοιτητής τα πρωινά είχε κάποιον ελεύθερο χρόνο, πήρε ένα μάθημα ψυχολογίας με το οποίο ενθουσιάστηκε.

Αποφοίτησε στα τρία χρόνια, το 1949, απ’ το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, κερδίζοντας το βραβείο Μπόλοκαν (Bolocan Award) στην ψυχολογία. Στη συνέχεια, πήγε στο τότε επίκεντρο της θεωρητικής ψυχολογίας, το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, απ’ όπου πήρε το μεταπτυχιακό του το 1951 και το διδακτορικό του το 1952.

Στην Αϊόβα, επηρεάστηκε από τους Kenneth Spence και Clark Hull, καθώς και από τη στροφή προς τη προσεκτική εννοιολογική ανάλυση και την αυστηρή πραγματική έρευνα. Επίσης σε αυτό το διάστημα δέχτηκε την επίδραση των Near Miller και John Dollar.

Ο Albert Bandura είναι ένας από τους πρωτοπόρους που ερμήνευσαν την έννοια της κοινωνικής μάθησης και θέσπισε τη Κοινωνικογνωστική Θεωρία.

Η προσέγγιση αυτή υποστηρίζει ότι η συμπεριφορά του ατόμου εξηγείται ως μια αλληλεπίδραση ανάμεσα στο άτομο και το περιβάλλον, μια διαδικασία που ο Bandura αποκαλεί αμοιβαίο προκαθορισμό. Οι άνθρωποι επηρεάζονται, βέβαια, από περιβαλλοντικές δυνάμεις, αλλά επιλέγουν τη συμπεριφορά τους. Το άτομο ναι μεν αντιδρά στις καταστάσεις, αλλά ερμηνεύει και επηρεάζει ενεργά τις καταστάσεις αυτές.

Οι άνθρωποι επιλέγουν τις καταστάσεις και διαμορφώνονται μέσα απο αυτές, επηρεάζουν τη συμπεριφορά των άλλων και διαμορφώνονται από τη συμπεριφορά των άλλων. Οι πτυχές της προσωπικότητας στις οποίες δίνει έμφαση η κοινωνικογνωστική θεωρία είναι: i) προσδοκίες- πεποιθήσεις, ii) ικανότητες- δεξιότητες και iii) στόχοι.

Έμφαση δίνονται στις προσδοκίες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τα γεγονότα και στις πεποιθήσεις τους σχετικά με τον εαυτό τους. Μια ιδιαίτερα πτυχή της αυτοαντίληψης που κατέχει στον Bandura κεντρική θέση στη θεωρία του, είναι η έννοια της αυτεπάρκειας (self- efficacy). Η αυτεπάρκεια σχετίζεται με τις αντιλήψεις που διατυπώνουμε σχετικά με την ικανότητά μας να ανταποκριθούμε σε μια συγκεκριμένη εργασία ή περίσταση με αποτελεσματικό τρόπο. Η αντίληψη για την αυτεπάρκειά μας επηρεάζει τη σκέψη μας, τα συναισθήματά μας και το βαθμό στον οποίο δραστηριοποιούμαστε. Επίσης, το άτομο θέτει προδιαγραφές και στόχους και διατυπώνει αντιλήψεις σχετικά με τη ικανότητα του να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ως προς την επίτευξη των στόχων του.

Ο Bandura ασχολήθηκε συστηματικά με τη διερεύνηση του προτύπου μάθησης μέσω της παρατήρης και της μίμησης, εμπλουτίζοντάς το με τις κοινωνικές και γνωστικές παραμέτρους του ατόμου. Αφού πήρε το διδακτορικό του, ο Bandura πηγε στο Stanford και άρχιζε να εργάζεται πάνω στις διεργασίες της αλληλεπίδρασης κατά την ψυχοθεραπεία καθώς και στα οικογενειακά σχήματα που προκαλούν επιθετικότητα στα παιδιά. Το έργο του πάνω στα οικογενειακά αίτια της επιθετικότητας, σε συνεργασία με τον Richard Walters, το πρώτο του μεταπτυχιακό του φοιτητή, έδωσε έμφαση στο κεντρικό ρόλο που παίζουν οι επιδράσεις των προτύπων (μάθηση μέσω παρατήρησης των άλλων) για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου.

Η θεωρία της μάθησης μέσω παρατήρησης υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν παρατηρώντας απλώς τη συμπεριφορά των άλλων.

Το άτομο που παρατηρείται ονομάζεται πρότυπο. Ένα άτομο δύναται να μάθει ορισμένες συμπεριφορές με το να παρατηρεί το πρότυπο που εκτελεί αυτές τις συμπεριφορές καθώς και να προβλέπει τις συνέπειες. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται μίμηση προτύπου. Επίσης είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι στη διαδικασία της μίμησης γίνεται η διάκριση ανάμεσα στην εκμάθηση και την εκτέλεση. Το άτομο μπορεί να μάθει ή να αποκτήσει μια νέα, σύνθετη μορφή συμπεριφοράς ανεξάρτητα από την ύπαρξη ενισχυτών, αλλά το αν η συμπεριφορά θα γίνει πράξη ή όχι εξαρτάται από τις αμοιβές και τις ποινές.

Συνεπώς, τυπικά πλέον από το 1969 και έπειτα, ο Bandura και οι συνεργάτες του, αποχωρίζονται απο τον κλασσικό συμπεριφορισμό. Το θεωρητικό μοντέλο του, στο οποίο κυριαρχούν οι αρχές της έμμεσης ενίσχυσης του παρατηρητή, διευρύνεται και καθιερώνεται ως «θεωρία επεξεργασία πληροφοριών». Δηλαδή, ο παρατηρητής δια μέσου της συμπεριφοράς του προτύπου, προσλαμβάνει πληροφορίες τις οποίες επεξεργάζεται, κωδικοποιεί και με την προσδοκία της κατάλληλης αμοιβής ή επιτυχίας τις χρησιμοποιεί, προβλέπει μελλοντικές συνέπειες και ρυθμίζει ανάλογα τη συμπεριφορά του.

Σύμφωνα με την κοινωνικογνωστική θεωρία, η δυσπροσαρμοστική συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα δυσλειτουργικής μάθησης. Οι δυσπροσαρμοστικές αντιδράσεις μαθαίνονται ως αποτέλεσμα της άμεσης εμπειρίας ή ως αποτέλεσμα της έκθεσης σε ανεπαρκή ή «άρρωστα» πρότυπα.

Συνεπώς, ο Bandura υποστηρίζει ότι ο βαθμός στον οποίο οι ίδιοι οι γονείς αποτελούν πρότυπα μορφών ανώμαλης συμπεριφοράς, είναι συχνά ένας σημαντικός αιτιώδης παράγοντας για την ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας. Επίσης, έμφαση δίνεται στο ρόλο των δυσπροσαρμοστικών προσδοκιών και των εσφαλμένων αυτοαντιλήψεων και ειδικότερα στην αντίληψη χαμηλής αυτεπάρκειας που έχει το άτομο για τον εαυτό του.

Κατά τον Bandura, η διαδικασία αλλαγής, περιλαμβάνει όχι μόνο την απόκτηση νέων τρόπων σκέψης και συμπεριφοράς, αλλά και τη γενίκευση και διατήρησή τους. Συνεπώς η κοινωνικογνωστική άποψη για τη θεραπεία εξαίρει τη σημασία των αλλαγών στο αίσθημα της αυτεπάρκειας.

Η θεραπευτική προσέγγιση στην οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση η κοινωνικογνωστική θεωρία είναι η απόκτηση γνωστικών και συμπεριφορικών ικανοτήτων μέσω μίμησης προτύπου και κατευθυνόμενης συμμετοχής. Στη πρώτη, διάφορα πρότυπα επιδεικνύουν επιθυμητές συμπεριφορές και βιώνουν θετικές συνέπειες και στη δεύτερη, παρέχεται βοήθεια στο άτομο προκειμένου να συμπεριφερθεί όπως τα πρότυπα.

Ο Albert Bandura το 1952, συμμετείχε ως ειδικευόμενος στο Κέντρο Συμβουλευτικής της Γουίτσιτα στο Κάνσας ενώ το 1953, δέχτηκε μια θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, την οποία κατέχει μέχρι και σήμερα. Το 1974 η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία τον εξέλεξε ως πρόεδρο και το 1980 έλαβε από την Εταιρία το Βραβείο Διακεκριμένης Επιστημονικής Προσφοράς επειδή αποτέλεσε τέλειο πρότυπο ως ερευνητής, διδάσκαλος και θεωρητικός.

Τα πιο διαδεδομένα του βιβλία είναι «Εφηβική Επιθετικότητα» (1959), «Κοινωνική Μάθηση και Ανάπτυξη της Προσωπικότητας» (1963) που εμπεριέχουν μελέτες και έρευνες πάνω στη μίμηση προτύπων καθώς και το «Κοινωνική Θεμελίωση της Σκέψης και της Δράσης» (1986) όπου γίνεται μια προσπάθεια ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης θεωρίας για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Ο Dr. Zaretsky είναι ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Γνωστικής Θεραπείας στις ΗΠΑ και του έχει απονεμηθεί το άτυπο προσωνύμιο «Ο Δάσκαλος της Γνωστικής Θεραπείας». Έχει κερδίσει πολλά βραβεία και διακρίσεις όπως το «Βραβείο Αριστείας στην Εκπαίδευση» από το Σύνδεσμο των Καθηγητών Ψυχιατρικής του Καναδά (2010) και το Βραβείο «Irma Bland» του Αμερικανικού Ψυχιατρικού Συλλόγου (2005).

Οι τρέχοντες ερευνητικοί τομείς και δημοσιεύσεις του Dr. Zaretsky περιλαμβάνουν μελέτες για τη ΓΣΘ στη διπολική διαταραχή, τη ΓΣΘ για τις διαταραχές προσωπικότητας και την εκπαίδευση και εποπτεία για την Γνωστική Συμπεριφοριστική Θεραπεία.

Έχει γράψει αρκετά βιβλία σχετικά με τη Γνωστική Συμπεριφοριστική Θεραπεία και τις διαταραχές της προσωπικότητας και δίνει τακτικά ομιλίες ως εκπαιδευτικός, σύμβουλος και θεραπευτής. Έχει διδάξει σε 40 χώρες σε εργαστήρια, ινστιτούτα, νοσοκομεία, πανεπιστήμια και σε διεθνείς συναντήσεις. Το έργο του έχει μεταφραστεί από τα αγγλικά σε 15 άλλες γλώσσες.

Στα 30 χρόνια της πρακτικής του, μεγάλο μέρος της επιτυχίας του Dr. Freeman τόσο ως παιδαγωγός όσο και ως θεραπευτής αποδόθηκε στην τεράστια γνώση και κατανόηση της θεραπευτικής σχέσης και της φύσης της θεραπευτικής αλλαγής. Η ζεστή συμπεριφορά του και η προσέγγισή του με έμφαση στην αποτελεσματικότητα της θεραπείας, του επέτρεψαν να συνεργαστεί με ένα ευρύ φάσμα ατόμων και με ένα ευρύ φάσμα ψυχολογικών και προβλημάτων ζωής.

Γνωστός για τη γοητεία και τον χαρισματικό του τρόπο, ήταν μία από τις πιο ισχυρές φωνές στη διαμόρφωση της πρακτικής της οικογενειακής θεραπείας καθώς άρχισε αυτή να αναπτύσσεται στη δεκαετία του 1960.

Παρουσιαζόταν συχνά προκλητικός στη διδασκαλία του και μάλιστα μία φορά είπε σε έναν θεραπευτή: «Κάθε γάμος, είναι μια μάχη μεταξύ δύο οικογενειών που αγωνίζονται να αναπαραχθούν».

Ο Whitaker ξεκίνησε το 1946 με τη θητεία του ως Πρόεδρος του Τμήματος Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Emory, όπου επικεντρώθηκε στη θεραπεία των σχιζοφρενών και των οικογενειών τους. Έγινε Καθηγητής της Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison το 1965 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1982. Κατά τη διάρκεια της θητείας του εκεί, έβαλε τις τελευταίες πινελιές στις ιδέες του σχετικά με την ψυχοθεραπευτική του προσέγγιση, τη συμβολική-βιωματική οικογενειακή θεραπεία και είδε την εθνική επιρροή του για το αναδυόμενο πεδίο της Οικογενειακής Θεραπείας να ενισχύεται σημαντικά.

Το βιβλίο του «Οικογένεια, Μαζί όμως Αλλιώτικα», το οποίο γράφτηκε με τον Dr. Augustus Napier το 1978, εξακολουθεί να είναι ένα εξαιρετικό έργο στον τομέα της Οικογενειακής Θεραπείας, απαραίτητο για κάθε Οικογενειακό Θεραπευτή.

Ασκεί το επάγγελμα του ψυχολόγου ιδιωτικά στο Northampton, είναι Οικογενειακός Θεραπευτής Γάμου και Οικογένειας στο Κοννέκτικατ, Διπλωματούχος Οικογενειακής Ψυχολογίας, Εγκεκριμένος Επόπτης του AAMFT και Εγκεκριμένος Θεραπευτής Δράματος / Πιστοποιημένος Εκπαιδευτής και Πιστοποιημένος Ψυχοθεραπευτής Ομάδας.

Δημιούργησε την θεραπευτική τεχνική Rehearsals for Growth το 1985 μία αποτελεσματική μέθοδος δραματοθεραπείας για ζευγάρια και έκτοτε την έχει παρουσιάσει σε πάνω από 230 workshops, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, σε οργανισμούς, εκπαιδευτικά ιδρύματα, επαγγελματικά συνέδρια και στο πλαίσιο του προγράμματος πιστοποίησης Rehearsals for Growth.

Στον Daniel Wiener έχει απονεμηθεί μια σειρά βραβείων διδασκαλίας: το Βραβείο Zerka T. Moreno το 1997 (από την Αμερικανική Εταιρεία Ομαδικής Ψυχοθεραπείας και Ψυχοδράματος) και το βραβείο Gertrud Schattner το 2006 από την Βορειοαμερικανική Ένωση Δραματοθεραπείας.

Ο Erving Polster, στο τρέχον έργο του παρέχει την προοπτική και το σχεδιασμό για μια κοινή εφαρμογή των ψυχοθεραπευτικών αρχών. Επίσης, δημιουργεί μια ισχυρή, σύγχρονη δυναμική για τη σύνδεση των ανθρώπων με στόχο την μεταξύ τους ένωση στην αναζήτηση προσωπικής και κοινωνικής διαφώτισης, κάτι που διαφαίνεται και στο θεραπευτικό του έργο.

Ο Ψυχίατρος και συγγραφέας Irvin Yalom, είναι από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στον τομέα της ψυχοθεραπείας, από τότε που έγραψε για πρώτη φορά το βιβλίο «Θεωρία και Πρακτική της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας» το 1970.

Άλλες σημαντικές συγγραφικές συνεισφορές του περιελάμβαναν το έργο «Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία» και το «Ο δήμιος του έρωτα και άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας». Έχει γράψει τέσσερα βιβλία για την ψυχοθεραπεία: Όταν έκλαψε ο Νίτσε», «Στο ντιβάνι», «Η θεραπεία του Σοπενάουερ» και «Το πρόβλημα Spinoza».

Τα έργα του, μεταφρασμένα σε περισσότερες από 20 γλώσσες, έχουν διαβαστεί ευρέως από θεραπευτές και κοινό που μέσω αυτών έχει λατρέψει τη θεραπευτική διεργασία.

Συγγραφέας του πρωτοποριακού βιβλίου «Η αναζήτηση της αυθεντικότητας» και στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλα έργα του που τον καθιέρωσαν ως συγγραφέα. Ο Bugental ήταν αποδέκτης πολυάριθμων βραβείων, επιφανής δάσκαλος χιλιάδων ψυχοθεραπευτών και είχε πραγματικά μια σημαντική και διαρκή συμβολή στον τομέα της ψυχολογίας.

Υπήρξε θεραπευτής, δάσκαλος και συγγραφέας για πάνω από 50 χρόνια. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το κρατικό πανεπιστήμιο του Οχάιο, το 1955 του απενεμήθη ο τίτλος “Fellow of the American Psychological Association” και ήταν ο πρώτος αποδέκτης του βραβείου Rollo May του Τμήματος Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας του APA. Κατείχε ηγετικές θέσεις σε μια σειρά επαγγελματικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένου του Pροέδρου της Κρατικής Ψυχολογικής Εταιρείας Καλιφόρνιας.

O Jason Buckles διδάσκει Ψυχιατρική Αξιολόγηση και Διάγνωση στο Πανεπιστήμιο New Mexico Highlands από το 2002 και στο τμήμα της Ειδικής Εκπαίδευσης στο University of New Mexico από το 2015.

O Δρ. Τζον Έντουαρντς, είναι γνωστός για τις ευρηματικές αναπλαισιώσεις των δύσκολων οικογενειακών ζητημάτων και έχει δημιουργήσει ένα ενθουσιώδες κοινό μέσω σεμιναρίων, της εποπτείας του AAMFT και των βιβλίων του, Treating Chemically Dependent Families, A Practical Systems Approach for Professionals και Working with Families.

Η Μάρσα Λίνεχαν, είναι καθηγήτρια Ψυχολογίας και επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής και Επιστημών της Συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και διευθύνει τις Κλινικές Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς, μια κοινοπραξία ερευνητικών προγραμμάτων που αναπτύσσουν νέες θεραπείες και αξιολογούν την αποτελεσματικότητά τους για σοβαρά διαταραγμένους, πολυδιαγνωστικούς και αυτοκτονικούς πληθυσμούς. Η κύρια έρευνά της αφορά την εφαρμογή συμπεριφορικών μοντέλων σε αυτοκτονικές συμπεριφορές, χρήση ναρκωτικών και οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Εργάζεται επίσης για την ανάπτυξη αποτελεσματικών μοντέλων για τη μεταφορά επιστημονικά τεκμηριωμένων θεραπειών στην κλινική κοινότητα.

Είναι η δημιουργός της Διαλεκτικής Συμπεριφορικής Θεραπείας (ΔΣΘ), μιας θεραπείας που αναπτύχθηκε αρχικά για τη θεραπεία αυτοκτονικών συμπεριφορών και έκτοτε επεκτάθηκε στη θεραπεία της οριακής διαταραχής προσωπικότητας και άλλων σοβαρών και σύνθετων ψυχικών διαταραχών, ιδίως εκείνων που περιλαμβάνουν σοβαρή δυσλειτουργία της ρύθμισης των συναισθημάτων.

Το ακαδημαϊκό και κλινικό έργο του Δρ. Leszcz εστιάζει στη διεύρυνση της εφαρμογής της ψυχοθεραπείας στην ψυχιατρική. Ο Δρ. Leszcz δίνει συνεχώς διαλέξεις και έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σχετικά με τις Διαπροσωπικές Προσεγγίσεις στην Ομαδική Ψυχοθεραπεία, στην Ομαδική Ψυχοθεραπεία για ασθενείς με σχιζοφρένεια, επιστημονικά τεκμηριωμένες προσεγγίσεις για την Ομαδική Θεραπεία και την Διαπροσωπική Ψυχοθεραπεία Ομάδων σε ασθενείς με κατάχρηση ουσιών, Προσεγγίσεις και Εφαρμογές για την Ομαδική Ψυχοθεραπεία για τη Γηριατρική Κατάθλιψη και για τις σωματικές ασθένειες.

Μεταξύ πολλών άλλων βραβείων, έχει λάβει το Αμερικανικό Βραβείο της Ακαδημίας της Οικογενειακής Θεραπείας για τη Διακεκριμένη Συμβολή της στη Θεωρία της Οικογενειακής Θεραπείας και στην Πρακτική. Έχει γράψει και δίνει ευρέως διαλέξεις για ποικίλα θέματα όπως ο πολιτισμός, η κοινωνική τάξη, το φύλο, ο οικογενειακός κύκλος ζωής, η απώλεια, το γενόγραμμα, οι οικογένειες που ξαναπαντρεύτηκαν και τα αδέλφια.

Τρία από τα βιβλία της έχουν γίνει best sellers: “The Changing Family Life Cycle” – “ Ethnicity and Family Therapy” και “Genograms: Assessment and Intervention”. 

Είναι Διευθυντής του Ινστιτούτου Διαταραχών Προσωπικότητας στο New York Presbyterian Hospital και Καθηγητής Ψυχιατρικής στο Ιατρικό Κολλέγιο Joan και Sandford I. Weill και στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Ιατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Cornell. Είναι επίσης Εκπαιδευτής και Επόπτης Ψυχαναλυτής του Κέντρου Ψυχαναλυτικής Κατάρτισης και Έρευνας του Πανεπιστημίου Κολούμπια και είναι Πρώην Πρόεδρος του Διεθνούς Συλλόγου Ψυχαναλυτών.

Έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία για την αριστεία του στην Ψυχιατρική και έχει συγγράψει ή συνεργαστεί στη συγγραφή σε πάνω από είκοσι βιβλία.

Εστιάζει στην έρευνα και τη θεραπεία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (ΙΔΨ) και των συναφών διαταραχών, συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα Brain Sciences Research στο Ινστιτούτο Ερευνών Sunnybrook και στο Τμήμα Νευρογενετικής του Τμήματος Νευροεπιστημών του Κέντρου Προσχολικής Ψυχικής Υγείας και Ψυχικής Υγείας.

Είναι εκπαιδευτής στη Θεραπευτική Προσέγγιση Somatic Experiencing © σε όλο τον κόσμο. Ο Levine είναι ο συγγραφέας του βιβλίου με τις καλύτερες πωλήσεις «Waking the Tiger : Healing Trauma : The Innate Capacity to Transform Overwhelming Experiences» και πρόσφατα συν-δημοσίευσε ένα ολοκληρωμένο βιβλίο για το τραύμα της παιδικής ηλικίας “Trauma Through Child’s Eyes: Awakening the Ordinary Miracle of Healing” καθώς και τον Οδηγό Τραύματος “ Trauma-Proofing Your Kids: A Parents’ Guide for Instilling Confidence, Joy and Resilience”.

Στον Peter Levine έχει απονεμηθεί το 2010 το Lifetime Achievement Award από την Αμερικανική Ένωση Σωματικής Ψυχοθεραπείας.

Το ενδιαφέρον της για τις σχέσεις και τις οικογένειες μεγάλωσε και η πρώτη της μεταπτυχιακή σε βάθος εκπαίδευση για το ζευγάρι έγινε με τον Τζόν Γκότμαν και την “Επιστημονικά Βασισμένη Θεραπεία του Γάμου”, όπου γνώρισε το εκπληκτικό έργο της Δρ. Σούζαν Τζόνσον και το μοντέλο της θεραπείας ζεύγους.

Η θεραπεία με συναισθηματική εστίαση (EFT) έφερε επανάσταση στη δουλειά της Becca με τα ζευγάρια, μειώνοντας δραματικά το ποσοστό διαζυγίων. Ολοκλήρωσε περαιτέρω εκπαίδευση με την Δρ. Τζόνσον και πιστοποιήθηκε ως EFT Therapist, Supervisor και μία από τις αρχικές πιστοποιημένες εκπαιδεύτριες EFT. Με πολυετή εμπειρία ως εκπαιδεύτρια EFT, η Becca είναι μία από τις λίγες εγκεκριμένες εκπαιδεύτριες στις ΗΠΑ στην ομάδα της Δρ. Τζόνσον που εκπαιδεύει συχνά σε όλες τις ΗΠΑ και διεθνώς.

Η Becca είναι αφοσιωμένη στην ενίσχυση των οικογενειών βοηθώντας τα ζευγάρια να αναπτύξουν ασφαλείς και σίγουρους συζυγικούς δεσμούς και βοηθώντας άλλους θεραπευτές να μάθουν πιο αποτελεσματική θεραπεία ζεύγους. Εκτός από την εκπαίδευση θεραπευτών στη Συναισθηματικά Εστιασμένη Θεραπεία σε όλη τη Βόρεια Αμερική, τη Νέα Ζηλανδία και μέρη της Ευρώπης, ειδικεύεται επίσης στην εξ’ αποστάσεως και διαδικτυακή εκπαίδευση. Έχει διδάξει ψυχολογία, μαθήματα οικογενειακής ζωής και εκπαίδευση συμβούλων για πολλά χρόνια.

Η Becca είναι μέλος της American Counseling Association, κατέχει θέση καθηγητή στο Alliant International University και είναι διευθύντρια του San Diego Center for EFT και του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης και Έρευνας για την EFT στο Alliant. Είναι συν-δημιουργός του Building A Lasting Connection™ που παρέχει προϊόντα και υπηρεσίες για προγαμιαίες, νεόνυμφες και νεοσύστατες σχέσεις και εκπαιδευτές σχέσεων. Συνεχίζει να διατηρεί μια κλινική πρακτική σε συνδυασμό με το πάθος της για την προώθηση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης στη Θεραπεία με Συναισθηματική Εστίαση.

Είναι επίσης Αναπληρωτής Καθηγητής Κλινικής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας. Ο Wilson ειδικεύεται στη θεραπεία των αγχωδών διαταραχών και είναι ο συγγραφέας των best seller βιβλίων “Don’t Panic: Taking Control of Anxiety Attacks” και “Facing Panic: Self-Help for People with Panic Attacks”.

Ο Wilson ήταν μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Αγχώδους Διαταραχής της Αμερικής για δώδεκα χρόνια και ήταν Πρόεδρος του Προγράμματος των Εθνικών Διασκέψεων για τις Διαταραχές Άγχους από το 1988-1991. Το 2014, ο Αμερικανικός Σύλλογος για το Άγχος και την Κατάθλιψη τίμησε τον Wilson για τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει στην αντιμετώπιση των διαταραχών άγχους, απονέμοντάς του το “Jerilyn Ross Clinician Advocate Award” στο ετήσιο συνέδριο του στο Σικάγο.

Ο Robin Walker, MFT, ειδικεύεται στη βοήθεια παιδιών και εφήβων στην ιδιωτική του πρακτική από το 1987. Είναι συνιδρυτής τoυ φορέα “Συμμαχία για Δημιουργική Ψυχοθεραπεία”.

Έχει εμβαθύνει εκπαιδευτικά και θεραπευτικά για πολλά χρόνια στον διαλογισμό και είναι μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο και στη Σχολή του Ινστιτούτου Διαλογισμού και Ψυχοθεραπείας.

Έχει γράψει το βιβλίο “Back Sense: μια επαναστατική προσέγγιση για τον τερματισμό του κύκλου του χρόνιου πόνου στην πλάτη”, η οποία ενσωματώνει τις δυτικές και ανατολικές προσεγγίσεις για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου στην πλάτη.

Έχει επιμεληθεί τα αναγνωρισμένα βιβλία για τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας “Eνσυνειδητότητα και Ψυχοθεραπεία” και “Σοφία και Συμπόνοια στην Ψυχοθεραπεία: Εμβάθυνση της Eνσυναίσθησης στην Κλινική Πρακτική”.

Είναι διευθύντρια του ινστιτούτου Ottawa Couple and Family Institute στον Καναδά και του κέντρου International Center for Excellence in Emotionally Focused Therapy, καθώς και Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αλιάντ στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια.

Έχει λάβει πολλές διακρίσεις για τη δουλειά της, συμπεριλαμβανομένης της εξαιρετικής συνεισφοράς της στα πεδία της θεραπείας ζεύγους και της οικογενειακής θεραπείας από τηνAmerican Association for Marriage and Family Therapy και το βραβείο Research in Family Therapy από την Αμερικανική Ακαδημία Οικογενειακής Θεραπείας. Είναι, επίσης, μέλος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας.

Έλαβε το διδακτορικό της στη Συμβουλευτική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας το 1984. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας των περιοδικών Journal of Marital and Family Therapy, Journal of Couple and Relationship Therapy και Journal of Family Psychology.

Το βιβλίο της “Δημιουργώντας Σύνδεση: Η πρακτική της Συγκινησιακά Εστιασμένης Θεραπείας Ζεύγους” (2004) αποτελεί ένα θεμελιώδες κείμενο για την εφαρμογή του EFT σε ζευγάρια. Είναι η αρχισυντάκτρια των βιβλίων Attachment Processes in Couples Therapy και του Heart of the Matter. Επίσης, έχει γράψει ένα βιβλίο για το τραύμα και τα ζευγάρια με τίτλο Focused Couple Therapy with Trauma Survivors (2002).

Εκπαιδεύει θεραπευτές στο EFT παγκοσμίως ενώ είναι διεθνώς γνωστή για τα εργαστήρια και τις παρουσιάσεις της σχετικά με την πρακτική, τη θεωρία και την έρευνα στη θεραπεία ζεύγους, την προσκόλληση ενηλίκων και το συναίσθημα στην ψυχοθεραπεία. Διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στην πόλη Οτάβα του Καναδά, όπου ζει μαζί με το σύζυγό της και τα δύο παιδιά τους.

H Dr. Heitler αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και κατόπιν διδακτορικό στην ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Αυτή και ο σύζυγός της, παντρεμένοι για πάνω από 30 χρόνια, έχουν τέσσερα παιδιά, τα οποία έχουν τώρα αποκτήσει τα δικά τους παιδιά.

Η Δρ. Heitler έχει διδάξει τις Οικογενειακές Θεραπευτικούς Μεθόδους σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων της Ισπανίας, της Αυστρίας, του Λιβάνου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Ισραήλ και της Αυστραλίας. Η Δρ. Heitler, είναι συχνά καλεσμένη σε δημοφιλείς τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, στις οποίες ενθαρρύνει τους θεατές και ακροατές να αναζητήσουν θεραπεία όταν έχουν ψυχολογικά προβλήματα και τα ζευγάρια να κάνουν θεραπεία όταν σκέφτονται το γάμο. 

Η δουλειά της Oaklander χρησιμοποιείται ως σημείο αναφοράς από θεραπευτές που θέλουν να ενσωματώσουν τη θεραπεία Gestalt σε παιδιά. Το έργο της έχει, επίσης, χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει τη θεωρητική βάση των προγραμμάτων θεραπείας μέσω τέχνης για εφήβους.

Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, διεξάγοντας εργαστήρια όπου διδάσκει τη μέθοδό της σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας και μιλώντας σε επαγγελματικά συνέδρια. Η Δρ. Oaklander έχει ιδρύσει μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, το Ίδρυμα Violet Solomon Oaklander Foundation, για να συνεχίσει το έργο της μετά τη συνταξιοδότησή της.

Έχει λάβει πολλά βραβεία, ενώ έχει συγγράψει πολλά άρθρα, καθώς και δύο βιβλία: το κλασικό Windows to Our Children: A Gestalt Therapy Approach to Children and Adolescents και το Hidden Treasure: A Map to the Child’s Inner Self.

Αυτή η διάσημη προσωπικότητα κάποτε δήλωσε: Η οικογένεια είναι ένας μικρόκοσμος. Γνωρίζοντας πώς να θεραπεύσω την οικογένεια, ξέρω πώς να θεραπεύσω τον κόσμο.

Η Virginia Satir είναι μια από τις θεμελιώδεις προσωπικότητες στην ανάπτυξη της οικογενειακής θεραπείας. Πίστευε ότι μια υγιής οικογενειακή ζωή περιλάμβανε ένα ανοιχτό και αμοιβαίο μοίρασμα στοργής, συναισθημάτων και αγάπης. Η Satir είχε τεράστια συνεισφορά στην οικογενειακή θεραπεία μέσω της κλινικής πρακτικής και της εκπαίδευσής της. Ξεκίνησε τη θεραπεία οικογενειών το 1951 ενώ ίδρυσε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο Ινστιτούτο Illinois State Psychiatric Institute το 1955.

Υπήρξε διευθύντρια εκπαίδευσης στα ινστιτούτα Mental Research Institute in Palo Alto από το 1959 έως το 1966 και Esalen Institute in Big Sur beginning από το 1966 και έπειτα. Επίσης, έδωσε διαλέξεις και οργάνωσε εργαστήρια στη βιωματική οικογενειακή θεραπεία σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής. Είναι γνωστή για τη δημιουργία του Virginia Satir Change Process Model, ενός ψυχολογικού μοντέλου που αναπτύχθηκε μέσω κλινικών μελετών.

Η αυθεντική ζεστασιά και στοργή της Satir ήταν εμφανής στη φυσική τάση της να ενσωματώνει συναισθήματα και συμπόνια στη θεραπευτική σχέση. Πίστευε ότι η στοργή και η αποδοχή είναι βασικά στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους και να ανοίξουν την καρδιά τους σε άλλους.

Περισσότερο από όλους τους άλλους θεραπευτές, η Satir υπήρξε η πιο ισχυρή φωνή που υποστήριζε ολόψυχα τη σημασία της αγάπης και της φροντίδας ως τις πιο σημαντικές πτυχές της θεραπείας. Η Σατίρ πέθανε το 1988 έχοντας διαγνωστεί με καρκίνο του παγκρέατος.

Οι εκπαιδευόμενοι και οι νέοι θεραπευτές, θα αποενοχοποιηθούν βλέποντας αυτό το βίντεο για την ειλικρίνεια των θεραπευτών και οι εκπαιδευτές θα το εκτιμήσουν για την ανάδειξη των βασικών θεμάτων και τη δημιουργία συζήτησης στην ομάδα εκπαίδευσης

Ο Τζον Σόμμερς Φλάναγκαν, PhD, είναι Σύμβουλος-Καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μοντάνα.

Είναι επίσης κλινικός ψυχολόγος και σύμβουλος ψυχικής υγείας στην εταιρία Trapper Creek Job Corps. Υπηρέτησε επίσης ως Εκτελεστικός Διευθυντής των προγραμμάτων γονεϊκής ανατροφής Families First Parenting Programs από το 1995 έως το 2003.

Είναι κυρίως ειδικευμένος στη θεραπευτική δουλειά με παιδιά, γονείς και οικογένειες, ενώ είναι συγγραφέας ή συν-συγγραφέας 50 επιστημονικών εκδόσεων και εννέα βιβλίων.

Μερικά από τα πιο πρόσφατα βιβλία του τα οποία έγραψε από κοινού με τη σύζυγό του Ρίτα, περιλαμβάνουν: How to Listen so Parents will Talk and Talk so Parents will Listen (John Wiley & Sons, 2011) και Counseling and Psychotherapy Theories in Context and Practice (2nd ed., John Wiley & Sons, 2012), Clinical Interviewing (5th ed., Wiley, 2014), και Tough Kids, Cool Counseling (2nd ed., ACA, 2007).

Ο Στίβεν Χέιζ, PhD είναι Καθηγητής του Ιδρύματος της Νεβάδα στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νεβάδα. Είναι ο ιδρυτής του μοντέλου της ΘΑδ και συγγραφέας 35 βιβλίων και περισσότερων από 500 επιστημονικών άρθρων. Ο Χέιζ έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις για τη συμβολή του στον τομέα, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου Lifetime Achievement Award από την Association for Behavioral and Cognitive Therapies