Μπορούν θεραπευόμενοι και θεραπευτές να είναι φίλοι;
Οι θεραπευόμενοι συχνά αναπτύσσουν μία στενή σχέση με τους θεραπευτές κατά τη θεραπευτική διεργασία. Και οι δύο βρίσκονται σε ένα δωμάτιο και κατά τη διάρκεια των συνεδριών, συζητούν πολύ προσωπικά θέματα: όμως αυτό τους κάνει φίλους; Μερικοί άνθρωποι μπορεί να το πιστεύουν αυτό όμως οι θεραπευτές εκπαιδεύονται να μην βλέπουν τις σχέσεις με τους θεραπευόμενους με αυτόν τον τρόπο.
Τα δεδομένα σχετικά με τη σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου
Η ψυχοθεραπεία είναι αναγκαστικά μια μη ισορροπημένη σχέση. Εσείς, ως θεραπευόμενος, ανοίγεστε ενώ ο θεραπευτής γενικά δεν το κάνει. Αυτό είναι απαραίτητο στη θεραπεία, ώστε η εστίαση να γίνεται αποκλειστικά στα δικά σας θέματα.
Πώς μπορεί όμως η εμπιστοσύνη να αναπτυχθεί σε μια τόσο μονόπλευρη σχέση; Καθώς ο θεραπευτής δεν αποκαλύπτεται σχεδόν καθόλου, θα φτάσετε κάποια στιγμή στο σημείο να βιώνετε το θεραπευτή ως έναν ασφαλή ακροατή που σας φροντίζει και είναι αφοσιωμένος να σας βοηθήσει να καταλάβετε τα δικά σας προβλήματα, όχι τα δικά του.
Η φιλία, από την άλλη πλευρά, είναι εγγενώς αμφίπλευρη. Στις περισσότερες σχέσεις, ανοιγόμαστε σταδιακά καθώς ανοίγεται και το άλλο άτομο. Ως φίλος σας, ξέρω πολλά για εσάς και γνωρίζετε πολλά πράγματα για μένα. Συνήθως έχουμε μοιραστεί και εμπειρίες έξω στον κόσμο, πέρα από το να καθίσουμε σε ένα δωμάτιο, μιλώντας.
Η θεραπεία μπορεί ασφαλώς να είναι μια φιλική σχέση, ανάλογα με τις εμπλεκόμενες προσωπικότητες και το θεωρητικό προσανατολισμό του κάθε θεραπευτή. Ιστορικά, ορισμένοι ψυχαναλυτικά προσανατολισμένοι θεραπευτές, φρόντιζαν να μην αποκαλύπτουν καμία πτυχή του εαυτού τους στους ασθενείς τους. Πιστεύουν ότι αυτό θα επηρέαζε τις αντιδράσεις του θεραπευόμενου με έναν ανούσιο τρόπο, γνωστό ως μεταβίβαση.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι ψυχαναλυτές και θεραπευτές, ωστόσο, αναγνωρίζουν ότι πάντα αποκαλύπτουν ορισμένες πτυχές του εαυτού τους. Ο στόχος του θεραπευτή δεν είναι να κρύψει την προσωπικότητά του αλλά να ενθαρρύνει το είδος της σχέσης που επιτρέπει την πληρέστερη συζήτηση και διερεύνηση όλων των αντιδράσεων που συμβαίνουν μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου.
Γιατί ο θεραπευτής σας δεν μπορεί να είναι φίλος σας;
Ο θεραπευτής σας δεν μπορεί να είναι φίλος σας, επειδή αυτό θα δημιουργήσει αυτό που ονομάζεται δυαδική σχέση. Οι δυαδικές σχέσεις παρουσιάζονται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε δύο πολύ διαφορετικούς τύπους σχέσεων ταυτόχρονα. Οι περισσότερες δυαδικές σχέσεις είναι μη δεοντολογικές στη θεραπεία. Για παράδειγμα, είναι μη δεοντολογικό για έναν θεραπευτή να θεραπεύσει έναν στενό φίλο ή συγγενή. Είναι επίσης μη δεοντολογικό, και φυσικά θεραπευτικό, για έναν θεραπευτή να έχει σεξουαλική σχέση με ένα θεραπευόμενο.
Μία από τις δυσκολίες με τις δυαδικές σχέσεις είναι ότι ένα πρόβλημα στη μία μορφή σχέσης, όπως η φιλία ή η σεξουαλική σχέση, μπορεί στη συνέχεια να προκαλέσει προβλήματα στη θεραπευτική σχέση. Εκτός από την ύπαρξη της δυαδικής σχέσης, οι σεξουαλικές σχέσεις με τους θεραπευόμενους γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης της εξουσίας που είναι εγγενής στην μονομερή φύση της θεραπευτικής σχέσης. Τέτοιες σχέσεις είναι ανήθικες για διάφορους λόγους.
Εξέλιξε τις Θεραπευτικές Γνώσεις σου με τα ACADEMY Εκπαιδευτικά Σεμινάρια, γίνε σήμερα Συνδρομητής!
Τι γίνεται όταν τελειώσετε τη θεραπεία;
Παρόλο που δεν είναι συνηθισμένο, μπορεί μία θεραπευτική σχέση να εξελιχθεί σε μία φιλία, όταν τελειώσετε τη θεραπεία. Ωστόσο, οι ηθικές κατευθυντήριες γραμμές το αποστρέφονται αυτό για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας ότι οι πτυχές μεταβίβασης της σχέσης και η ανισορροπία ισχύος που σχηματίζεται στη θεραπεία, δεν εξαφανίζονται ποτέ πλήρως.
Αν κάνετε σήμερα θεραπεία, να περιμένετε από το θεραπευτή σας να είναι ένα πρόσωπο με τον οποίο να μπορείτε να μιλήσετε άνετα. Αν εκείνος είναι και φιλικός, τότε αυτό μπορεί να είναι μια πρόσθετη δική του δεξιότητα. Όμως θυμηθείτε ότι η θεραπεία δεν είναι το ίδιο με τη φιλία. Θα είστε σε καλύτερη θέση να κάνετε τις αλλαγές τις οποίες επιδιώκετε στη ζωή σας, αν αξιοποιήσετε την προσωπική και την επαγγελματική πτυχή σχέσης που αναπτύσσεται στη θεραπεία.
Πηγή: PsychologyNow.gr
