Αν θεωρήσουμε όλες τις δυσκολίες ως ευκαιρίες για να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο, η μάθηση και η ανάπτυξη προκύπτουν από το δημιουργικό τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε σε αυτές. -Βιρτζίνια Σατίρ-
Η αγάπη για τον εαυτό μας αποτελεί για τους περισσότερους από εμάς σπουδαίο “επίτευγμα”. Η εκτίμηση απέναντι στον εαυτό μας, η αναγνώριση της αξίας του και η φροντίδα του θα έπρεπε να αποτελούν προτεραιότητές στην καθημερινή μας ρουτίνα. Βάζοντας τον εαυτό μας προτεραιότητα κρίνεται ουσιαστικό μέλημά μας μέσω του οποίου θα οδηγηθούμε στη συναισθηματική και κοινωνική ευημερία.
Μόνο εφόσον αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας με σεβασμό και αξιοπρέπεια θα καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις δυνατότητές μας και συγχρόνως θα οικοδομήσουμε γερές και υγιείς σχέσεις με τους γύρω μας. Η αυτογνωσία αποτελεί το κλειδί όσον αφορά την ουσιαστική σύνδεση μας με τους άλλους. Πώς λοιπόν θα ανακαλύψουμε αυτό το κλειδί; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να αρχίσουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας;
Οι 5 ελευθερίες όπως τις διατύπωσε η Βιρτζίνια Σατίρ θα μας βοηθήσουν σε αυτό. Πρόκειται για μια συλλογή θετικών δηλώσεων για την εκκίνηση της διαδικασίας προσωπικής ανάπτυξης με τελικό στόχο την ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης μας. Ας εμβαθύνουμε λοιπόν.
Αν θεωρήσουμε όλες τις δυσκολίες ως ευκαιρίες για να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο, η μάθηση και η ανάπτυξη προκύπτουν από το δημιουργικό τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε σε αυτές.
-Βιρτζίνια Σατίρ-
Η ελευθερία του να ”είσαι”
Η ελευθερία να βλέπουμε και να ακούμε αυτό που υπάρχει και όχι αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει, αυτό που υπήρξε ή που θα υπάρξει.
Η πρώτη ελευθερία της Βιρτζίνια Σατίρ σχετίζεται με τη σημασία του να είμαστε αυθεντικοί και να ζούμε στο παρόν και όχι στο παρελθόν ή στο μέλλον ή μέσα από τις πολυπλοκότητες της φαντασίας και των προβολών μας.
Δείτε σχετικά: Οικογενειακή Θεραπεία με τη Βιρτζίνια Σατίρ
Το μυαλό μας θα μας παρασύρει σε διάφορα μονοπάτια, μερικά εκ των οποίων θα οδηγήσουν στην υποδούλωση μέσω της ενοχής και θα μας κάνουν να χάσουμε χρόνο. Κάποια άλλα, δε, θα δημιουργήσουν εικονικές πραγματικότητες που θα μας παγιδεύσουν δείχνοντας μας τι είναι αυτό που επιθυμούμε περισσότερο. Ως εκ τούτου η κατεύθυνση στην οποία θα προσανατολίσουμε την προσοχή μας και το ταξίδι μας εξαρτάται από εμάς τους ίδιους.
Το κλειδί είναι η εδραίωση μιας βαθιάς σύνδεσης με τον εαυτό μας. Αν το επιτύχουμε αυτό, τα φαντάσματα του παρελθόντος θα εξαφανιστούν. Όπως και οι φόβοι του μέλλοντος αλλά και οι φαντασιώσεις μας. Μόνο τότε θα καταφέρουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στο παρόν και να νιώσουμε ότι είμαστε ο εαυτός μας, ελεύθεροι από μάσκες και περισπασμούς.
Η ελευθερία να αποφασίζεις τι σκέφτεσαι και πως αισθάνεσαι γι’ αυτό
Η ελευθερία να αποφασίζει κανείς τι σκέφτεται και πως αισθάνεται και όχι αυτό που θα έπρεπε να σκέφτεται ή να αισθάνεται.
Τις περισσότερες φορές, ανησυχούμε ότι τα λόγια και οι σκέψεις μας δεν είναι κατάλληλα, ότι δε θα τύχουν της έγκρισης των άλλων ή ότι απλά θα μας βλάψουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην εκφράζουμε ούτε κατά το ήμισυ όσα πραγματικά σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε.
Με τον τρόπο αυτό κρυβόμαστε και αντί να δημιουργούμε αυθεντικές σχέσεις, χτίζουμε εν τέλει ασταθείς δεσμούς και προβάλλουμε μια εικόνα ψευδούς μετριοπάθειας. Πρόκειται για μια διπλή προδοσία: πρώτα προδίδουμε τον εαυτό μας απορρίπτοντας την αληθινή μας φύση και δευτερευόντως προδίδουμε τους άλλους αποκρύπτοντας ποιοι στ’ αλήθεια είμαστε.
Ας μην ξεχνάμε ότι στην τελική μπορούμε να επιλέξουμε να μην πούμε τίποτα, αρκεί αυτή να είναι η προσωπική μας απόφαση και όχι κάτι που οι άλλοι μας επιβάλουν ή επιθυμούν να ακούσουν από εμάς.
Το να εκφράζουμε τα πραγματικά αισθήματα και τις σκέψεις μας δεν είναι λάθος αρκεί να επιδεικνύουμε σεβασμό και συναισθηματική σταθερότητα. Στην πραγματικότητα είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε αν θέλουμε να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων και να χτίσουμε αυθεντικούς δεσμούς μαζί τους.
Η ελευθερία να αισθάνεσαι
Η ελευθερία να αισθάνεται κανείς αυτό που αισθάνεται κι όχι αυτό που θα έπρεπε να αισθάνεται.
Πρόκειται για μια απ’ τις πιο δύσκολες στην εφαρμογή ελευθερίες καθώς κανείς δε μας έχει διδάξει πως να εκφράζουμε αυτό που αισθανόμαστε. Αρχικά πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα τα συναισθήματά μας είναι έγκυρα και αληθινά και δε χρειάζεται να τα καταπιέζουμε ή να τα μπλοκάρουμε. Αντιθέτως, πρέπει να εμβαθύνουμε στην τέχνη της αυτογνωσίας.
Μόλις κατανοήσουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να βιώσουμε κάθε ένα απ’ τα συναισθήματά μας είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας ώστε να αναγνωρίζει τη “συναισθηματική μας γλώσσα”. Σε κάποιες περιπτώσεις η λύπη είναι αυτή που κρύβεται πίσω απ’ το φόβο μας ή που εκφράζεται μέσω του θυμού. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να ακούμε, να εστιάζουμε στο πως νιώθουμε με σκοπό να αναγνωρίζουμε κάθε συναίσθημά μας και να μπορούμε εν τέλει να το διαχειριζόμαστε.
Ο εσωτερικός συναισθηματικός κόσμος που ο κάθε ένας από εμάς διαθέτει είναι στην πραγματικότητα ένας χάρτης που μπορεί να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε ποιοι στ’ αλήθεια είμαστε αλλά και να μας επιτρέψει να κατανοήσουμε τους άλλους. Διότι αν δεν καταλάβουμε πως νιώθουν οι άλλοι είναι δύσκολο να ανταποκριθούμε στις ανάγκες τους, οι οποίες εμφανίζονται στα πλαίσια της σχέσης μας μαζί τους και αντίστροφα.
Δείτε σχετικά: Οικογενειακή Θεραπεία με τη Βιρτζίνια Σατίρ
Η ελευθερία να ζητάς
Η ελευθερία να ζητάει κανείς αυτό που θέλει κι όχι να περιμένει πάντα την άδεια να το ζητήσει.
Δε χρειάζεται να περιμένουμε τις ευκαιρίες ή τους ανθρώπους να μας χτυπήσουν την πόρτα ή να αρκούμαστε σε ότι μάς συμβαίνει. Έχουμε την ελευθερία να επιλέγουμε και να ζητάμε.
Συχνά, οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση αρκούνται στο να ενεργούν μόνο όταν κάποιος τους δώσει την άδεια, ως απόρροια της ανασφάλειας που αισθάνονται. Κατά κάποιο τρόπο αδυνατούν να αποφασίσουν για τους ίδιους καθώς αισθάνονται ότι κάποιος τους έχει στερήσει αυτό το δικαίωμα. Και παρόλο που πρόκειται για ένα αίσθημα που πιθανότατα προκλήθηκε κατά την παιδική τους ηλικία, δεν είναι ποτέ αργά να αφυπνιστούν και να υψώσουν τη φωνή τους καθιστώντας τον εαυτό τους επιτέλους ορατό.
Όταν γνωρίσουμε ποιοι είμαστε και μάθουμε να εκφραζόμαστε, το επόμενο βήμα είναι να μάθουμε να εκφράζουμε αυτό που θέλουμε ώστε να μπορέσουμε να το αναζητήσουμε παίρνοντας όσα ρίσκα συνεπάγονται.
Η ελευθερία να παίρνεις ρίσκα
Η ελευθερία να παίρνει κανείς ρίσκα αντί να επιλέγει μόνο ότι είναι “ασφαλές”.
Η τελευταία ελευθερία σχετίζεται με την ανάληψη ρίσκων, με την εγκατάλειψη της ζώνης ασφαλείας μας πράγμα το οποίο είναι μεν άβολο, λειτουργεί όμως ως καταφύγιο.
Αν θέλουμε να ωριμάσουμε, αν θέλουμε να προοδεύσουμε ο μόνος τρόπος είναι να αναλάβουμε δράση και φυσικά να αναλάβουμε την ευθύνη για τις συνέπειες των πράξεων μας. Μόνο έτσι θα μάθουμε να αποδεχόμαστε αυτά που μας συμβαίνουν και όσα μας διδάσκουν. Όσο επαφιόμαστε στο αίσθημα της σιγουριάς μας αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο την ανασφάλεια και να μάθουμε περισσότερα.
Όπως παρατηρούμε, οι πέντε ελευθερίες της Βιρτζίνια Σατίρ αποτελούν ωδή στην αγάπη για τον εαυτό μας. Προκείται για μια συλλογή δηλώσεων οι οποίες μας προσκαλούν να αναλογιστούμε πόσο εκτιμάμε τον εαυτό μας και πόσο αυθεντικοί είμαστε με τους άλλους.
Πηγή: PsychologyNow.gr
