Μια εκπαιδευόμενη θεραπεύτρια, γράφει για τις εμπειρίες της από τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες με τους πιο σπουδαίους θεραπευτές στο δρόμο προς την αυτοπραγμάτωση. Εδώ, η θεραπεία της με τον Carl Rogers.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς θα ήταν να κάναμε θεραπεία με τους ψυχοθεραπευτές που έχουμε μόνο διαβάσει σε βιβλία, τους έχουμε ακούσει σε ομιλίες τους σε συνέδρια ή τους έχουμε παρακολουθήσει σε βίντεο; Όπως πολλοί άνθρωποι, έτσι και εγώ, έχω αναρωτηθεί για το πώς θα ήταν να συναντηθώ θεραπευτικά με τις αυθεντίες του τομέα μας.
Σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής μου, ήθελα την καθοδήγηση αυτών των σοφών θεραπευτών. Στο μυαλό μου είχα δημιουργήσει τη δική μου «Θεραπευτική Dream Team»: Carl Rogers, Virginia Satir, James Bugental, Erving Polster, Irvin Yalom και Abraham Maslow. (Υποψιάζομαι ότι ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να κατασκευάσει τη δική του ομάδα θεραπευτών).
Αυτό που έχουν κοινό όλοι αυτοί οι θεραπευτές, είναι ότι εκτιμούν τη σημασία της αυτοπραγμάτωσης, της αυτονομίας και του εγγενούς δυναμικού για προσωπική ανάπτυξη. Όλοι τους επιδιώκουν να παρέχουν τις καλύτερες συνθήκες στους ανθρώπους για να θεραπευτούν και να αναπτυχθούν, παρά τις πιέσεις και τις δυσκολίες της ζωής. Οι θεραπευτές ενισχύουν το δυναμικό των ανθρώπων καθώς τους βοηθούν να υπερβούν τα εμπόδια, να ξεπεράσουν τα συμπτώματα και να δεσμευθούν ώστε να ζήσουν ολοκληρωμένα τη ζωή τους.
Ο καθένας από αυτούς τους σπουδαίους θεραπευτές, με τη δική του μοναδική προσέγγιση, με βοήθησε να καταλάβω τον εαυτό μου, να αντιμετωπίσω τα εμπόδιά μου και να επιτύχω το πλήρες δυναμικό μου. Σας προσκαλώ να με συνοδέψετε τώρα, στην ψυχολογική και ψυχοθεραπευτική αιωνιότητα, καθώς αρχίζω τις ψυχοθεραπευτικές συναντήσεις μου με την θεραπευτική ομάδα των ονείρων μου. Αλλά πρώτα, ας δούμε το υπόβαθρο και το αίτημά μου.
Η Αναζήτηση της αποδοχής του Εαυτού μου
Για όσο χρονικό διάστημα μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, ήμουν πάντα επιτυχημένη σε ό,τι έκανα. Η αδιάκοπη προσπάθειά μου για να είμαι τέλεια, μου προσέφερε αμέτρητα ακαδημαϊκά βραβεία και αναγνωρίσεις. Ήξερα ότι εφ’ όσον είχα επιτύχει ακαδημαϊκά, θα γινόμουν αποδεκτή στα μάτια των άλλων. Συνεχίζοντας να επιμένω να γίνω τέλεια, απέκτησα μεταπτυχιακό δίπλωμα στη χημεία από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Ήμουν περήφανη για τα ακαδημαϊκά μου επιτεύγματα, αλλά πάντα αισθανόμουν ότι δεν ανήκα εκεί.
Τα επόμενα χρόνια, μπήκα σε μία αναζήτηση να βρω το πάθος μου στη ζωή. Παρόλο που είχα αποτύχει να αποκτήσω μία καριέρα που να με γεμίζει, ήμουν αποφασισμένη να βρω μια σχέση που θα με έκανε να αισθάνομαι ολοκληρωμένη. Καθώς μπήκα να παλεύω με την κατάθλιψη και την απογοήτευση, ξεκίνησα ψυχοθεραπεία όταν δεν μπορούσα να πείσω τον πρώην φίλο μου να μου δώσει άλλη μια ευκαιρία για να είμαι στη ζωή του. Ήμουν αποφασισμένη να γίνω το άτομο που έπρεπε να είμαι, έτσι ώστε να με δεχτεί και να επιστρέψει στη ζωή μου. Ήμουν πεπεισμένη ότι αν μπορούσε να με δεχτεί, θα μπορούσα τελικά να είμαι ευτυχισμένη.
Η θεραπεία με τον Carl Rogers: Εκφράζοντας τις βασικές συνθήκες της θεραπείας
Carl Rogers – Εισαγωγή στη θεραπεία: Κατά τη διάρκεια της πρώτης θεραπευτικής συνεδρίας με την Ντεμπ, την άκουσα να σχολιάζει με δάκρυα στα μάτια: Έχω χάσει την κατεύθυνσή μου στη ζωή και δεν ξέρω πού πηγαίνω. Μου εξήγησε ότι η δουλειά της ως ερευνήτρια, δεν ήταν «για μένα», αλλά δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. Περιέγραψε ότι η ασφάλεια της σταθερής πληρωμής, τη βοήθησε να αγνοήσει την πραγματικότητα: ότι δεν απολάμβανε την δουλειά της. Μετά το πρώτο μισό της συνεδρίας, η Ντεμπ άρχισε να περιγράφει τη σχέση της με τους συνεχείς χωρισμούς και τις επανασυνδέσεις με τον Μπράιαν, τον πρώην φίλο της.
Ντεμπ: Από τη στιγμή που τον γνώρισα, ήξερα ότι ήταν το πρόσωπο που έψαχνα. Είχαμε τόσα πολλά κοινά και φαινόταν να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο αρκετά καλά. Θυμάμαι να μου λέει πως ήμουν ένας από τους λίγους ανθρώπους που μπορούσε πραγματικά να τον καταλάβει και να συγχρονιστεί. Ακόμη θυμάμαι πόσο ωραία αισθάνθηκα στο πρώτο μας ραντεβού όταν τον έκανα να γελάσει. Μετά από αυτό το πρώτο ραντεβού, ήξερα ότι τον είχα ερωτευτεί.
Rogers: Μου ακούγεται ότι αυτό το πρώτο ραντεβού με τον Μπράιαν, ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή για σένα. Σε αναγνώρισε ως κάποια που θα μπορούσε να τον καταλάβει, και όταν γέλασε, αισθάνθηκες ότι μπορούσε πραγματικά να σε εκτιμήσει.
Ντεμπ: Ναι, αυτό ακριβώς ένιωσα. Και ένιωσα τόσο ασφαλής μαζί του. Ξέρω ότι αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως ανόητο, αλλά ένιωθα τόση άνετα που ήταν τόσο ψηλός και δυνατός. Όταν ήμουν στην αγκαλιά του, αισθανόμουν ότι τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Όταν ήμουν μαζί του μου ένιωθα σαν να ξεφεύγω από την υπόλοιπη ζωή μου… και από τον εαυτό μου.
Rogers: Αυτό δεν ακούγεται καθόλου ανόητο. Όταν ένιωθες ότι ο φίλος σου είναι η απόδρασή σου, ένιωθες σαν να μπορούσες να ξεφύγεις από τα προβλήματά σου. Αλλά, κάνοντάς το αυτό, μου ακούγεται σαν να έχασες επίσης ένα μέρος του εαυτού σου.
Ντεμπ (κλαίγοντας): Έχετε δίκιο. Συνήθιζα να νιώθω πολύ δυνατή και να έχω μια σαφή εικόνα για το ποια ήμουν. Αλλά από τότε που άρχισα να εξαρτώμαι από εκείνον για να είναι η πηγή της δύναμης στη ζωή μου, δεν είχα καμία ιδέα για το ποια είμαι. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ τώρα, είναι ό,τι πρέπει να κάνω τα πάντα για να τον ξαναφέρω στη ζωή μου.
Rogers: Τα δάκρυα σου δείχνουν ότι είσαι ένα συμπονετικό και ευαίσθητο πρόσωπο. Βλέπω πόσο πονάς τώρα, αλλά ακούω και πόσο αποφασισμένη είσαι να ανακαλύψεις τον αληθινό σου εαυτό. Απλώς και μόνο το γεγονός ότι είσαι εδώ, δείχνει ότι είσαι έτοιμη να βρεις την «κατεύθυνσή» σου στη ζωή.
Εξέλιξε τις Θεραπευτικές Γνώσεις σου με τα ACADEMY Εκπαιδευτικά Σεμινάρια, γίνε σήμερα Συνδρομητής!
Θεραπευτικός Επίλογος: Κύριος στόχος μου με την Ντεμπ ήταν να δημιουργήσω ένα πλαίσιο που να προωθήσει την προσωπική εξέλιξή της, βοηθώντας την να εντοπίσει και να απομακρύνει τα εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια που εμποδίζουν την εγγενή ανάπτυξή της.
Εκφράζοντας τις βασικές θεραπευτικές συνθήκες της ενσυναίσθησης, της απόλυτης θετικής σκέψης και της αυθεντικότητας, βοήθησα τη Ντεμπ να συνειδητοποιήσει και να αποδεχθεί τον ίδιο τον εαυτό της ώστε να ξεκινήσει την αναπτυξιακή της διαδικασία προς την αυτοπραγμάτωση.
Καθώς η Ντεμπ άρχισε να μετακινείται προς την κατεύθυνση της προσωπικής εξέλιξης, παρατήρησα ότι ήταν πιο ανοιχτή στην εμπειρία της ζωής, έδειχνε εμπιστοσύνη στον εαυτό της, καλλιεργούσε ένα εσωτερικό κέντρο αξιολόγησης και απεδείκνυε συνεχώς την προθυμία της να συνεχίσει να εξελίσσεται.
Άρχισε να ανακαλύπτει τη δική της δύναμη, αντί να καταφεύγει στη δύναμη του πρώην φίλου της. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας μας συνεδρίας, η Ντεμπ ανέφερε ότι σκέφτηκε ακόμη και να κυνηγήσει το μακροπρόθεσμο στόχο της: να εγγραφεί σε ένα πτυχιακό πρόγραμμα ψυχολογίας.
